یادمه یه شب با خانواده
نشسته بودیم دور هم یه شام ساده
منم تو فکر بودم و یهو یکى پرسید
کى این گردنبند و بهت داده
انگار اتیش گرفتم ریختم بهم
بغض خفم مى کرد نشد هیچى بگم
یادم اومد گفتى باشه پیشت
که بى تو من جایى نرم
هى نمیخوام یادم بیاى میارنت به یادم
میخوام که زندگى کنم دوباره مثل ادم
فکر نکى مثل قدیم دلم برات هلاکه
طلا که پاکه عزیزم چه منتش به خاکه
میگن دل که بمیره به دورى محکوم مى شه
مگه همینو نخواستى خودت اینجورى شه
نترس هیچى نمى شه یه زخمه زود خوب مى شه
ادم خیلى وقتا بدنیست ولى مجبور مى شه
هى نمیخوام یادم بیاى میارنت به یادم
میخوام که زندگى کنم دوباره مثل ادم
فکر نکى مثل قدیم دلم برات هلاکه
طلا که پاکه عزیزم چه منتش به خاکه

متن ترانه سروش فرهمند به نام محکوم