سویِ چشمم رفته
از چشم انتظاری
سهمِ من از تو
شده این بی قراری
گشته حالم چون خزانِ بی بهاری
زجر دارد بی تو این شب زنده داری
هرچه به عشقت دچار تر شدم من را ندیدی
جانِ من دیدی که عاشق تر شدم پا پس کشیدی
پا پس کشیدی بی تو من با چه دلی باید لبِ دریا روم
بی تو من با چه امیدی غرقِ در رویا شوم
همچو گلدانی که خشکیده دگر از بی کسی
بی تو من با چه دلیلی هم رهِ دنیا شوم
تو نمی دانی چه رنجی می کشم از بی تو بودن
همچو فرهادم که بی شیرین دمی زنده نمانم
تا که عاشق نشوی از حالِ من خبر نداری
تا بدانی من چگونه از فراغت بی امانم