چشمانت مرا دیوانه کرد
بر جانم نشسته غم تا ابد
تو دلواپس مشو که من بی تابم
جانا غمت قلبم آلوده کرده
جامانده از عشق تو آه و درد
پایان نمیگیرد این عشق سرد ببین
زلفت کشانده مرا تا جنون
به زیباییت ندیده ام تا کنون
قلب مرا کرده ای جام خون ببین
بیا ببار بر دل خسته ام همچو ابر بی امان
صدایم بزن ای نگار دلم مرا بخوان
شدم کوه به کوه شهر به شهر رسوای تو
بیا ببار بر دل خسته ام همچو ابر بی امان
که هرجا روانه شدم ندیدم از تو نشان
چه کردی که ختم میشوم به دنیای تو
به دنیام قدم بذار ای جانم
که در دل تویی عشق سوزانم
تنهام میان دردام میان شبهام بتاب ماه تابانم
بیا ببار بر دل خسته ام همچو ابر بی امان
صدایم بزن ای نگار دلم مرا بخوان
شدم کوه به کوه شهر به شهر رسوای تو
بیا ببار بر دل خسته ام همچو ابر بی امان
که هرجا روانه شدم ندیدم از تو نشان
چه کردی که ختم میشوم به دنیای تو
به دنیام قدم بذار ای جانم
که در دل تویی عشق سوزانم

حسین هور – بی تاب